Familie uitbreiding

Het was echt het beste begin van kerst wat ik kon bedenken. Ik liep 's ochtends naar beneden en toen zat papa al rechtop op de bank. Hij fluisterde "Kijk eens bij Fluffy"...Oh mèn wat tof. Ik werd hysterisch blij maar ik kon me toch zó beheersen dat ik zachtjes deed voor de baby's. Ik bestookte papa met 6 miljoen vragen.. maar vooral met het "wanneer"... 's Nachts rond een uur of 1... en het ging heel snel.. en ze maakte geen geluid.. dus bij toeval... ontdekte papa het. Ik wilde ze allemaal oppakken. Mama vond dat niet zo een tof idee. Maar papa zei dat het wel kon. En ik.. ik heb zó een goede band met Fluffy.. die verstoot haar jonkies heus niet vanwege mijn geur. Fluffy was wel een beetje bloederig en het hok ook. Mama ging het dus verschonen.. en toen kon ik het toch niet laten ze een voor een op te pakken. Jeetje wat waren ze klein. En meteen al zo harig. Mama keek een beetje raar... "het lijken wel muisjes!".. haha.. ze is bang voor muizen. Maar ik vond het wel een toffe naam. Voor de allerkleinste..."Hai Muisje".. ze was echt veel kleiner en dunner dan de andere drie! Er was ook een hele zwarte. Ik moest er vet van lachen.... "Kijk dan mam! "Emo!".. omdat ie helemaal zwart is! Hahaha! De andere twee leken heel erg op Piepje en Pluisje.. dat werde dus Piepje II en Pluisje II. Ze pasten keurig in de afwasbak bij hun mama en Fluffy deed héél lief voor ze! Toen alles klaar was kwam Noah ook om te aaien. Ik vond het eigenlijk niet goed.. maar mama zei "beheers je maar even."... hahaha.. toen sloot ik mezelf maar op...
Ik vond het niet zo super cool om naar Limburg te gaan om kerst te vieren... maar papa zei dat de baby's het prima zonder ons konden. Dat Fluffy ze gewoon laat drinken.. en dat ze ons niet nodig hebben.. dat ze het eigenlijk veel beter doen met rust. Dus tja.. Toen ging ik toch maar mee... nadat buurvrouw Debby hard beloofd had dat ze goed op ze zou passen!
Maar goed ook want anders zou ik veel gemist hebben. Er waren echt vét veel cadeautjes. Ik was vét blij en we konden haast niet wachten. Mama was blij om ome Ralph en tante Lotte weer te zien. Maar het is altijd zó stom.. ze willen altijd eerst wat eten en drinken. Wij probeerde wat kaas te roosteren op de kachel maar echt geduld voor voedsel hadden we niet. Die groters willen ook altijd zó veel eten. Echt niet normaal! Compromis was dat we allemaal 1 cadeautje uit mocht pakken en dan weer een hapje eten maar jeetje... wie vindt eten nou belangrijk??? We smeekte keihard om door te mogen gaan met uitpakken en onze smeekbedes werden verhoord. Het was super tof. We werden echt enorm verwend. Kleine pakjes... maar ook grote pakjes. Noah kreeg skylanders en heel tof lego.. en ik .. ik kreeg mijn keihard gewenste drone. Die had papa blijkbaar al maanden geleden voor me gekocht. Mama wilde zéér tegen mijn zin met me op de foto, en wij.. wij wilden eigenlijk niets liever dan spelen. Niet toekijken hoe de grote mensen hún pakjes uitpakten. Ome Ralph installeerde Noah en Tygo in de serre zodat ze konden spelen met hun lego. Papa kwam nog even helpen maar toen was hij aan de beurt met uitpakken.  Hij kreeg zijn hard gewenste passevite. Terwijl Evi en ik lekker boven speelden bouwden Noah en Tygo tot diep in de nacht aan hun lego voertuigen. Dat ging best redelijk zélfs met ingepakte vingers.