Papa wilde voor zijn verjaardag graag een overgang met auto naar Texel. Dat vond ik best een stom cadeau. Wat kan je dáár nou mee. Vandaag wilde hij ons laten zien wat je daar dan mee kan. Wij wilden eigenlijk een pyjamadag.. lekker luieren.. gamen.. helemaal niks. Papa en mama waren al vroeg op, hadden spullen ingepakt en broodjes gemaakt. Maakten ons wakker want ineens wilden we dus ook uitslapen en mocht dat niet... we werden in de auto gepropt en gingen "hop" het veer op. De laatste keer op Texel was tijdens mama's chemo's. Dat wist ik dus niet meer zo heel goed. Ik wist wel.. dat je op de boot de meeuwen kon voeren.
Papa had geen oud brood dus dat was een beetje jammer. Gelukkig kocht hij bij het restaurant aan boord bolletjes zonder beleg. De mevrouw daar keek hem een beetje raar aan. Bolletjes zonder beleg? "Jaha.. voor de meeuwen!"
Het was super tof ze te voeren.. ze kwamen aanvliegen en hapten het zo in de vlucht uit mijn hand. Dat ze daarbij een stukje van mijn vinger meenamen maakte niet uit. Daar kunnen ze toch niks aan doen?
Het is best wel ingewikkeld om zo goed te mikken. Op Texel aangekomen reden we meteen door naar Ecomare. Daar waren we allemaal nog nóóit geweest. Bij de ingang stond een insectenhotel. Vet tof! Met heel veel bijen en andere insecten.
Die wil ik eigenlijk wel in mijn tuin! In Ecomare liepen we meteen door naar buiten.
Het was bijna tijd om de zeehonden te voeren
. Het leek allemaal wel een beetje op het dolfinarium.
Ik had gehoopt dat ik ze zou mogen aaien maar ze begon haar spreekbeurt met te zeggen dat dat niet mocht. Ze kunnen bijten.
Beetje jammer. Ze hadden wel een folder met een foto van een meisje die de zeehondjes aait. Er waren ook dolfijnen
(of eigenlijk bruinvissen maar ze leken wel op dolfijnen). Noah vond het vet moeilijk om zo lang te luisteren naar verhalen en hij wilde liever spelen. Ik vond het wel interessant maar goed.. spelen is ook leuk!
En toen zaten we gewoon naast een restaurantje waar ze heel veel lekkere dingen hadden. IJsjes,
taartjes
met bultrug marsepeinplaatjes erop.
Mama wilde koffie.. heel veel koffie.. ze had een koffie tekort zei ze. Dus daar zat ze lekker in het zonnetje met haar camera. Noah vond de zon niet zo lekker. Hij had last van teveel licht.
Hij lijkt mama wel.. die kan ook niet tegen teveel licht.. dus deden ze lekker samen met haar zonnebril. Ecomare ligt aan de duinrand en in de duinen hadden ze hele tochten uitgezet met allerlei spelletjes en opdrachten. Het begon bij een plaggenhut.
Mama ging met ons kijken maar papa wilde dit niet doen. Veel te ver lopen en heuveltje op heuveltje af. De plaggenhut bekijken had ik al gauw gezien.
Noah rende terug naar de speelplaats en mij waren ze ineens kwijt. Ik had de creche ontdekt.
Ze vangen er kleine zeehondjes op.
Huilers of zo. Ik weet waarom ze zo heten. Als je naar ze kijkt moet je huilen.
Ze zijn gewond. Liggen heel stil.. hebben bloed.. en ze zijn hun mama kwijt! Zo ontzettend zielig. Ik wilde ze dólgraag knuffelen en adopteren. Mee naar huis nemen. Woest verdrietig werd ik ervan. Mama liep met me mee naar zeehondjes die weer een beetje beter zijn.
Ik mocht er niet meer blijven, bij het verdrietige. We gingen snel naar het aquarium.
Dat was wel weer tof.
Heel veel bakken met heel veel toffe vissen en overal computers met quizjes. We keken naar de bruinvissen
en er was veel kunst. Dat vond ik ook tof. Ze hadden een reuze kwal geknutseld met "rommel"die ze uit zee gehaald hadden.
Dat wilde ik óók! Voor op mijn kamer! Noah wilde naar het museum. Daar kon je allerlei proefjes doen. Overal op drukken en aan draaien.
Ik wilde naar de antfarm. Een reuze mierenkolonie die je helemaal kon bekijken. Ze hadden allemaal doorzichtige buizen waar ze doorheen marcheerden. Vet vet tof!
En mama maar grijnzen om de dingen die ik leuk vind. Ik zou wel uren naar de mieren kunnen kijken!
Papa had ineens een beetje haast. Ze zaten de hele tijd op hun horloge te kijken. Het is bijna volledig Eb! Ik snapte er niks van.
We stapten in de auto en reden naar de
oesterbanken.
Dát vonden we dan wel weer héél tof.
Laarzen aan en wadlopen
terwijl we onze zakken vulden.
Ik was héél druk bezig met mijn avondeten.
Oesters.. miljoenen oesters wilde ik! Noah had dikke pret met "het drijfzand". Hij had ontdekt dat als hij lang bleef staan op een plek.. hij vastgezogen wordt in het zand .. maar dat als hij hard rent
.. er helemaal niks aan de hand is. Mama keek naar de plek waar haar baas woont
en ontdekte toen
héél veel lieveheersbeestjes.
Ze riep me.. net toen ik óók een prachtige ontdekking voor haar gedaan had! Een hartjes oester " Kijk mam! Voor jou! Omdat ik van je houd!
Deze mag JIJ vanavond opeten! Maar mag ik het schelpje dan weer hebben voor op Piepjes graf? Puhlease? "
Ik wilde wel naar huis.. mijn oesters opeten. Maar mama wilde nog met ons naar Rozenhout. Ik kan niet zeggen dat ik daar razend enthousiast van was... maar ze wilde het ook niet uitleggen wat het was. (dat kwam dus omdat ze niet zeker wist of we het tijdstechnisch zouden gaan redden)
Ze waren nog open
en we mochten nog naar binnen.
Een schapenboerderij
waar we lammetjes mochten knuffelen.
We mochten ze aanraken en op schoot en vasthouden en kusjes geven.
Noah wilde niet en mama snapte er niks van. Hij hing een beetje rond en mama ging met mij een rondje lopen
... op zoek naar het schaap met de vijf poten.
Mama nog eens vragen aan Noah "weet je het zeker? Krijg je hier geen vette spijt van man? " Hij draaide en draaide tot de laatste kinderen vertrokken waren.. ze gingen sluiten.. en toen zei hij ineens.. "ik weet het niet.. ik vind het een beetje eng.. en ik schaam me.." Mama's ogen rolden bijna uit haar hoofd.
- Schamen? Waar moet je je nou voor schamen dan?
"Nou ja.. dat weet ik niet.. dat is toch voor meisjes? Knuffelen enzo?"
Mama discussieerde alsof haar leven ervan af hing. Dat er ook jongens waren toch? En dat het heus niet alleen voor meisjes is.. en zelfs als dat waar zou zijn.. wat hém dat dan kon schelen..als hij maar kon doen wat hij leuk vond. Er volgde nog meer discussie.. of het niet kinderachtig was.. en of jongens van zeven dit ook nog leuk vonden enzo.. Tssss jongetjes.. ik zal ze nóóit begrijpen.. en mama dus ook niet!
Mama was er klaar mee.
Hup.. er is niemand meer..
zitten..
en hier is een lammetje..
Vasthouden... je hoeft niet te knuffelen
.. je mag ook gewoon aaien.. hoe voelt het Noah?
"Gek.. zijn haren zijn harder dan ik dacht".
- Is het prettig?Of stom?
"Niet stom.. het is wel prettig"
- Wil je weg?
"Nee!"
De boerin kwam... en zei dat hij écht weg moest... dat ze gingen sluiten.. dat ze morgen weer open waren.. en mama keek de boerin aan.. en zei dat hij een uur moed had verzamelt.. en of het alsjeblieft alsjeblieft nog vijf minuutjes mocht. Dat we dalijk met de boot terug moeten en morgen niet kunnen komen.
Ze keek heel streng.. en zei dat als ze dat voor ieder kind moest doen ze nooit aan haar eten toekwam..
En toen vroeg mijn moeder of ze iedere dag kinderen had die het zó moeilijk vonden en dan pas in de laatste minuut hun moed vonden..
En toen joh.. begon ze ineens te glimlachen.. en mocht het.. VIJF minuutjes.. niet langer!" Een privé sessie dan voor jou jongeman!" zei ze.. terwijl ze de deuren sloot.
