De Rode Beek

Vroeger ging mama vaak naar de Brunsummerheide. Ze ging dan wandelen, ontmoette de schapen en liep naar de rode Beek. We waren al een paar keer geweest maar we konden die Rode Beek niet vinden. Die bleek telkens veel te ver weg. Deze keer pakten we het anders aan. Apa en mama bestudeerden thuis eerst de kaart en besloten de heide van een heel andere kant te benaderen en dat was veel meer succesvol. We vonden hem! Eindelijk! Mama was razend enthousiast. Ikzelf ietsjes minder. Er was weinig roods aan die Rode Beek. Een beetje jammer. Ik bestuurde wel de plaatselijke flora en fauna en besefte dat als ik hier opgegroeid was en jeugdboswachter geworden was ik wat minder verstand van de duinen zou hebben en wat meer van de heide. Wel kun je hier net zo goed in bomen klimmen als in Den Helder. Dát dan weer wél.
We kwamen bij een grote open plek met heel veel zand waar Noah eerst probeerde zijn nek te breken door te balanceren op boomstronken en waar we daarna wedstrijdjes deden wie het grootste hart in het zand kon tekenen. Via de paarden op de terugweg reden we door naar Wittem waar we de vakantie af zouden gaan sluiten. We gingen nog even naar het klooster en de kapel waar Ama veel was toen ze opgroeide. Interessante posters hingen er. Ik moest er erg van lachen. We wilden bij "Ama's hotel" wat gaan drinken maar die waren helaas dicht waardoor we over gingen lopen naar de buren.
We namen afscheid bij KFC en toen moesten we terug naar Den Helder.

Gepofte Kastanjes

Terwijl mama voor het eerst in haar leven met Ama naar de Ikea ging, pofte papa voor ons kastanjes. Ze waren niet zo heel lekker als we gehoopt hadden maar dat mocht de pret niet drukken.Wat wel lekker was, was een middagje bij ome Ralph. We sprongen op de trampoline terwijl de barbecue opwarmde. Samenwerken was nog véél leuker. We sprongen Noah een meter de de lucht in.
De groters dronken lekkere drankjes terwijl wij gamde, knutselde,
We aten heerlijke hamburgers zoals alleen ome Ralph ze kan maken, genoten van elkaars gezelschap, grapten en bleven lang hangen tot het helemaal donker was.

Kastanjes zoeken

Ama moest vanochtend naar het ziekenhuis. Er zit een plekje in haar gezicht en dat moet geopereerd, het is niet goed. Mama ging met haar mee en wij relaxten thuis tot we een telefoontje kregen dat alles goed was gegaan. Ama kon naar huis en ging even rusten op de bank terwijl wij naar Vaals gingen. In het bos gingen we een stukje lopen en kastanjes zoeken. Papa liet ons zien welke kastanjes goed waren en welke je niet kan eten. Toen gingen we ze verzamelen. Terwijl wij een taartje aten en apa en papa een biertje dronken in de felle najaarszon stapten ama en mama in de trein op weg naar Maastricht waar ze een bezoek brachten aan de stamkroeg van mama's opa en uiteindelijk sushi gingen eten in een restaurantje aan de Maas om te vieren dat het allemaal achter de rug was.